Położenie geograficzne Rudaw Janowickich
Sudety to jeden z najstarszych górotworów Europy. Skomplikowany w swej budowie geologicznej, urzekający różnorodnością krajobrazów. Przez geografów podzielony został na część wschodnią, środkową i zachodnią.
Sudety Zachodnie to masywy górskie otaczające rozległe obniżenie śródgórskie – Kotlinę Jeleniogórską. Ich granicę na zachodzie wyznacza Nysa Łużycka; zaś na wschodzie Obniżenie Marciszowa i Kotlina Kamiennogórska, należąca do Bramy Lubawskiej.
Od południa wypiętrza się potężny wał Karkonoszy ze stożkiem Śnieżki (1602 m npm) – najwyższym szczytem całego górotworu. Od Nysy Łużyckiej ku wschodowi ciągną się równoleżnikowo dwa grzbiety Gór Izerskich kulminujące Wysoką Kopą (1126 m).
Na północy rozłożył się niewysoki masyw Gór Kaczawskich, których najwyższy szczyt Skopiec osiąga zaledwie 724 m npm. Od Przełęczy Kowarskiej (727 m) na południowym zachodzie po dolinę Bobru na północy – wschodni kraniec Sudetów Zachodnich tworzą Rudawy Janowickie.
Granice masywu górskiego Rudaw są na ogół dobrze zaznaczone. Na południu góry te sięgają po dolinę Świdnika, która ku wschodowi rozszerza się w Kotlinę Kamiennogórską; na południowym zachodzie dolinę tę zamyka Przełęcz Kowarska, oddzielająca Rudawy Janowickie od masywu Karkonoszy i Grzbietu Lasockiego. Zachodnią granicę Rudaw stanowi dolina Jedlicy, potoku biorącego początek w Karkonoszach. Jedlica poprzez Kowary zdąża, ku Obniżeniu Mysłakowickiemu, gdzie wpada do Łomnicy.
Większość opracowań do Rudaw Janowickich nie włącza już Wzgórz Karpnickich, zaliczając je do Kotliny Jeleniogórskiej. Panuje jednakże zgodność, co do tego, iż pasmo wzgórz w dolinie Karpnickiego Potoku stanowi północno-zachodnią kontynuację krajobrazową Rudaw Janowickich.
Najsłabiej zaznaczona jest granica wschodnia; stoki masywu na wschodzie opadają łagodnie, niespostrzeżenie przechodząc w obniżenie Kotliny Kamiennogórskiej. Spotykane określenie, iż wschodnią granicę Rudaw Janowickich stanowi dolina Bobru, nie jest zbyt precyzyjne, gdyż rzeka ta przepływa niemal środkiem Kotliny. Na północnym wschodzie niewielka dolina Sieniawy oddziela Rudawy Janowickie od Gór Lisich (670 m npm), które zaliczane są do Kotliny Kamiennogórskiej, i od Wzgórz Bramy Lubawskiej. Natomiast na północy Bóbr opływający Rudawy bardzo wyraźnie wyznacza ich granicę swą malowniczą doliną przełomową.
Na odcinku Ciechanowice – Janowice Wielkie przedzierająca się między górami rzeka oddziela Rudawy Janowickie od Gór Ołowianych (690 m npm) – południowego krańca Gór Kaczawskich.
Granica opisywanego w przewodniku terenu niewiele odbiega od przedstawionych granic masywu. Obejmuje ona miejscowości na obrzeżu Rudaw, które są dogodnymi punktami wyjść na górskie szlaki. Na zachodzie granica obszaru objętego opracowaniem biegnie od Przełęczy Kowarskiej i Kowar – wzdłuż szosy w dolinie Jedlicy – do Mysłakowic. Następnie przez Łomnicę, doliną rzeki o tej samej nazwie – do Wojanowa. Za północną granicę zasięgu przewodnika przyjęto odcinek Marciszów – Wojanów (fragment linii kolejowej z Wrocławia do Jeleniej Góry). Odgałęzienie tej linii: Marciszów – Kamienna Góra, wyznacza wschodnią granicę opisywanego terenu. Za granicę południową przyjęto szosę łączącą Kowary z Kamienną Górą.
Źródło: Bohdan W. Szarek: „Rudawy Janowickie”, 1990