RÓWNIA POD ŚNIEŻKĄ
Na całym obszarze Równi pod Śnieżką łany kosówki są poprzerywane dużymi kompleksami zbiorowiska trawiastego z masowym udziałem bliźniczki psiej trawki. Taki układ obu tych zbiorowisk roślinnych jest wynikiem gospodarki hodowlanej człowieka. Pasterstwo było uprawiane w Karkonoszach od bardzo dawna. Kosówka rozwija się tu na ogół dobrze i rozprzestrzenia się na wszystkich stanowiskach w strefie leżącej powyżej górnej granicy lasu. W bezpośrednim sąsiedztwie granicznych lasów świerkowych górnego regla spotyka się wśród łanów kosówki liczne okazy odmiany górskiej jarzębu i skarlałe świerki. W łanach kosodrzewiny rosną też różne gatunki roślin kwiatowych, ale ich udział ilościowy zależy od stopnia wilgotności gleby. W miejscach wilgotniejszych, bliżej krawędzi grzbietu, więcej jest roślin zielnych i częściej trafiają się krzewy wierzby lapońskiej i wierzby śląskiej oraz większe byliny, np. ciemięży ca zielona, bodziszek leśny, starzec gajowy, goryczka trojeściowa, a tu i ówdzie kępy paproci: wietlicy alpejskiej i narecznicy szerokolistnej. Niewielkie płaty nagiej ziemi i łysiny kamieniste są pokryte dość licznymi gatunkami mchów i porostów; wśród porostów prym wiodą chrobotki i płucnica islandzka.
Gęste i bardzo zwarte skupienia bliźniczki psiej trawki, rozprzestrzeniające się wielkimi płatami na Równi pod Śnieżką, opanowały miejsca, z których kosodrzewina została wyparta i zniszczona przez gospodarkę pastwiskową. Zbiorowisko roślinne bliźniczki psiej trawki odznacza się wybitną trwałością i ubóstwem rosnących w tym zbiorowisku roślin towarzyszących. Jedną z przyczyn tego jest układ stosunków glebowych. W glebie, na której rozwinęło się zbiorowisko roślinne bliźniczki psiej trawki, tworzy się dość płytko pod powierzchnią ziemi warstwa orsztynu, zbita, twarda i nieprzenikliwa dla korzonków roślin. W tych warunkach w zbiorowiskach bliźniczki psiej trawki rosną nieco liczniej te gatunki roślin, które mają mniejsze wymagania co do zasobności gleby w substancje odżywcze i nie unikają gleb zakwaszonych. Do takich gatunków należy kosmatka licznokwiatowa (Luzula multiflora (Retz.) Lej.), pięciornik zloty, arnika górska (Arnica montana L.), turzyca tęga, kuklik górski, podbialek alpejski, prosienicznik jednoglówkowy (Hy-pochoeris uniflora Viii.), śmiałek pogięty, kosmatka gajowa oraz wrzos, borówka czarna i brusznica.
W miejscach wilgotniejszych i zatorfionych przybywa więcej gatunków roślin zielnych. Na torfowiskach, które pokrywają rozległymi powierzchniami część przygraniczną Równi pod Śnieżką, roślinami panującymi są: welnianka pochwowata (Eriophorum vaginatum L.), wełnianeczka darniowa (Trichophorum caespitosum (L.) Hartm.), turzyca pospolita (Carexfusca Bell. et Ali.), bagienna (C. limosa L.) i skąpo-kwiatowa (C. pauciflora Lightf.), borówka bagienna, żurawina błotna (Oxycoccus ąuadripetalus Gilib.) i modrzewnica zwyczajna (Andromeda polifolia L.) oraz wiele mchów torfowców, które w gęstym swym kożuchu nagromadzają duże ilości wody. Torfowiska te są na Równi pod Śnieżką z rzadka zakrzaczone kosodrzewiną. Dużym urozmaiceniem w ich krajobrazie są jeziorka znajdujące się na ich powierzchni. Do osobliwości botanicznych na tych torfowiskach należy obecność na nich roślin podbiegunowych, np. turzycy patagońskiej (Carex magellanica Lam.), która jest typowym mieszkańcem zimnych obszarów tundry subarktycznej.
Za Małą Kopą droga turystyczna rozwidla się. Jej proste przedłużenie biegnie na zachód, a jej prawa odnoga kieruje się na północ. Droga schodzi w dół początkowo łagodnie, a potem dość stromo. Niebawem ukazuje się duża i głęboka kotlina skalna, na której dnie błyszczy lustro wody jeziora górskiego.
Jest to Mały Staw.
Źródło: Stefan Macko „Świat roślin Karkonoskiego Parku Narodowego”