Szlak niebieski z Trzcińska do Radomierza

Trasa niebieska – 23N

Schronisko PTTK „Szwajcarka” – Trzcińsko (PKP) – Radomierz
Czas przejścia 1.30 godz. GOT 9 pkt.

Początek naszej trasy znajduje się na wschód od budynku schroniska „Szwajcarka” – V 22Ż i 3Z, 23N.

Podchodząc do budynku skręcamy w prawo, do drugiego węzła szlaków – Y 3Z, 23N, 24S, 25C. Wszystkie cztery szlaki prowadzą w kierunku północnym. Ścieżka zagłębiając się w las podchodzi dość stromo wschodnim stokiem Krzyżnej Góry (645 m) do Husyckich Skał. Po 10 min V 24S i 3Z, 23N, 25C. W tym miejscu w prawo odchodzi ścieżka wiodąca do punktu widokowego na szczycie Husyckich Skał.

My za znakami tras 3Z, 23N i 25C schodzimy krótko lecz stromo na Przełączkę 520 m, gdzie V 3Z, 25C i 23N. Za znakami niebieskimi skręcamy w prawo. Schodzimy z Przełączki w kierunku wschodnim, mając po prawej niemal pionową ścianę Husyckich Skał. Nieco dalej, na rozwidleniu drogi, idziemy w lewo. Szeroka, łagodnie obniżająca się śródleśna droga trawersuje wschodni i północno-wschodni stok Sokolika (642 m). Po 15-20 min od Przełączki 520 m schodzimy z drogi w prawo, w wąską ścieżkę. Stromo obniżająca się ścieżka prowadzi początkowo w kierunku północno-zachodnim, a następnie (uwaga na znaki!) na północ. Po niespełna 10 min od opuszczenia drogi, tuż po wyjściu z lasu, skręcamy w prawo. Krótko idziemy wzdłuż ogrodzenia, ścieżynką na skraju lasu i po chwili kierujemy się w lewo. Dochodząc do rzeki Bóbr skręcamy w prawo. Przed mostem Y 23N, 22Ż.

Oba szlaki przekraczają most i po drugiej stronie rzeki skręcają w lewo. Asfaltową drogą podchodzimy łagodnie w kierunku zachodnim. Niebawem znaki kierują się w prawo, w pierwszą z przecznic, a z niej po chwili w lewo. Łagodnie wznosząca się droga doprowadza do bliskiej już stacji PKP w Trzcińsku. Tu V 22Ż, 23N – od schroniska „Szwajcarka” 50 min.

Przy stacji skręcamy w prawo i przechodzimy przez przejazd kolejowy linii Wrocław – Jelenia Góra. Nieco dalej, na rozwidleniu drogi polnej, znaki kierują się w prawo. Odcinek ten jest widokowy (zwłaszcza dla idących w przeciwnym kierunku). Wędrujemy szeroką drogą, wznoszącą się łagodnie. Po lewej widok na Góry Kaczawskie, po prawej Góry Sokole. Idziemy w kierunku północno-wschodnim. W prześwitach ograniczone widoki na Rudawy Janowickie. Po kilkunastu minutach marszu ukazuje się przed nami masyw Gór Ołowianych i – w lewo od nich – Przełęcz Radomierska (523 m). W przedzie, z lewej strony, zabudowania Radomierza. Na rozwidleniu drogi idziemy w lewo, kierując się na wysoki komin mleczarni.

Po 20 min marszu od stacji PKP w Trzcińsku przechodzimy obok mleczarni i wkraczamy do Radomierza. Tu skręcamy w prawo i drogą asfaltową, między zabudowaniami wsi, podchodzimy łagodnie w kierunku wschodnim. Po niespełna 15 min od wyjścia na drogę asfaltową mijamy po lewej budynek szkoły, dochodząc do szosy Janowice Wielkie – Radomierz. Tu szlak kieruje się w lewo. Wznosząca się łagodnie szosa skręca w prawo, mijając po lewej wieżę dawnego kościoła katolickiego. Na łuku szosy w lewo idziemy prosto, mijając dalej sklep spożywczy. Niebawem wiodąca nas droga skręca w lewo, poprzez mostek przekracza potok Radomierkę i skręca w prawo, wznosząc się nieco. Na rozwidleniu drogi idziemy w lewo, dość stromo podchodząc do szosy Jelenia Góra – Wrocław. Tu – około 40-45 min od stacji PKP Trzcińsko – węzeł szlaków w Radomierzu i koniec trasy. Szlak niebieski, stanowiący długodystansowy wariant Głównego Szlaku Sudeckiego, prowadzi stąd dalej w Góry Kaczawskie i Góry Izerskie (od Rozdroża Izerskiego, wraz z odcinkiem trasy 23N, stanowi on fragment Międzynarodowgo Górskiego Szlaku Przyjaźni ,,Eisenach – Budapeszt”).

Czasy przejść w kierunku przeciwnym: od szosy Jelenia Góra – Wrocław do mleczarni w Radomierzu – 20 min, do stacji PKP w Trzcińsku – 40 min, do schroniska PTTK „Szwajcarka” – 1.40 godz. GOT 9 pkt.

Uwagi ogólne

  • Szlaki opatrzone są kolejnymi numerami, od 1 do 25, przy czym przy numerach poszczególnych szlaków umieszczone są zawsze symbole literowe informujące o kolorze szlaku; szlaki czerwone oznaczone są symbolem „C”, niebieskie-literą „N”, żółte -,,Ż”, zielone -„Z”, czarne-symbolem „S”. Tak więc np. oznaczenie „3Z” określa szlak zielony opisany w przewodniku pod numerem 3, symbol „12N” oznacza szlak niebieski opisany pod numerem 12 itd.
  • Skrzyżowania szlaków oznaczone są symbolem „X”, przy czym przyjąłem zasadę umieszczania na pierwszym miejscu szlaku przychodzącego z lewej strony (zasada ta stosowana jest i przy innych rodzajach węzłów szlaków). Tak więc np. oznaczenie „X3Z,12N” zawiera dodatkową informację, że – dla turysty podążającego zgodnie z kierunkiem opisu- znaki zielone dochodzą do węzła szlaków z lewej strony.
  • Osobne oznaczenia przyjąłem dla częstych w terenie sytuacji, w których szlaki nie krzyżują się, lecz łączą, prowadząc dalej wspólnie, oraz dla sytuacji, w których biegnące razem szlaki rozwidlają się, rozchodzą.
  • Rozwidlenia szlaków biegnących wspólnie oznaczone są w opisach tras symbolem „V”; np. oznaczenie „V8S, 23C” wskazuje, iż szlak czarny opisany pod numerem 8 oraz biegnący z nim wspólnie czerwony szlak nr 23 rozchodzą się (przy tym pierwszy z nich kieruje się w lewo).
  • Połączenie się szlaków, dalej biegnących wspólnie oznaczane jest symbolem „Y”- np. oznaczenie „Y2Ż, 4N” wskazuje, że w danym miejscu zbiegają się dwa szlaki, prowadzące dalej wspólnie, przy czym znaki żółte dołączają z lewej strony.
  • Dodatkowe oznaczenia zastosowane zostały dla zobrazowania sytuacji terenowej na rozstajach więcej niż dwóch szlaków. Gdy od „wiązki” np. trzech szlaków odłącza się jeden, a pozostałe biegną nadal wspólnie – informuje o tym litera „i”; np. oznaczenie „V3Z i 5N, 2Ż” wskazuje, że szlak zielony odłącza się (w lewo) od biegnących nadal razem szlaków niebieskiego i żółtego.
  • Gdy natomiast równocześnie rozchodzą się wszystkie trzy (niekiedy cztery) biegnące wspólnie szlaki, sytuacja taka sygnalizowana jest dwukropkiem; np. oznaczenie „V3Z: V5N, 2Ż” informuje, że od węzła szlaków rozchodzą się równocześnie – kolejno od lewej strony – szlak zielony, niebieski i żółty.
  • Podane w opisach tras czasy przejść nie uwzględniają czasu przeznaczonego na odpoczynki czy zwiedzanie zabytków.
  • Punkty do Górskiej Odznaki Turystycznej (GOT) stanowią w każdym przypadku sumę punktacji dla całej trasy. Po opisie każdej z tras podane są czasy przejść w kierunku odwrotnym i suma punktów do GOT dla przeciwnego kierunku wędrówki.

Źródło: Bohdan W. Szarek „Kotlina Jeleniogórska”

Dodaj komentarz