„Najwyższe pasmo górskie Sudetów przyciąga rokrocznie tysiące turystów. Położone na granicy Polski i Czech Karkonosze, to góry o dwóch obliczach. Pozornie łatwe i przystępne, jeżeli widzimy je z Równi pod Śnieżką po wjeździe wyciągiem krzesełkowym na Kopę. Po pokonaniu niewielkiego odcinka straszą nas lawiniastymi kotłami polodowcowymi, opadającymi na północną stronę grzbietu.”
Białostockie wydawnictwo TD istnieje już niemal 10 lat. Przez ten czas wydało sporo przewodników turystycznych, w których się specjalizuje. Dziesięć lat to sporo na nabranie doświadczenia i zrozumienie czego turyście potrzeba, a jednocześnie na tyle mało, aby nie popaść w rutynę. Stąd też najnowszy przewodnik „Karkonosze czeskie i polskie” jest przewodnikiem udanym i całkiem sensownie napisanym.
Największą zaletą jest niewątpliwie aktualna treść w części praktycznej, a zatem numery telefonów, adresy, no i przede wszystkim adresy elektroniczne informacji turystycznych i stron www. Nie wszyscy wydawcy rozumieją jeszcze, jak ważny w naszym życiu staje się Internet. Co prawda i w przewodniku TD nie ma wszystkich naprawdę solidnych stron zajmujących się tematyką Karkonoszy, ale to co zawiera przewodnik pozwala na rozpoczęcie poszukiwań w Internecie i znalezienie tego co nas interesuje.
Przewodnik składa się z trzech zasadniczych części i z pewnością proporcje między nimi były projektowane dla przeciętnego turysty, do którego też książka jest skierowana. Trochę zawiedzeni będą geolodzy, przyrodnicy i historycy, bo dział poświęcony ogólnej wiedzy na temat Karkonoszy zajmuje zaledwie czternaście stron. Trzeba jednak przyznać, że autor w tych kilkunastu stronach zawarł najciekawsze informacje ze wspomnianych dziedzin i trudno przyczepić się do treści. Dobrym pomysłem było też wyróżnienie dodatkową ramką ciekawostek związanych z pasmem, takich jak historia Karkonosza, Ducha Gór, czy informacja o Walonach.
Najobszerniejszą częścią jest oczywiście opis krajoznawczy miejsc godnych polecenia i szlaków turystycznych. Autor zastosował tutaj bardzo popularną i przejrzystą formę informowania turysty o atrakcjach turystycznych przy okazji opisu przebiegu szlaku. Opisy są rzetelne, ale znowu miłośnik krajoznawstwa może czuć pewien niedosyt. Myślę jednak, że przewodnik powinien jedynie sygnalizować i w sposób dostateczny informować o atrakcjach napotykanych na szlaku, a już od własnej inwencji zależy, czy rozszerzymy tę wiedzę, czy też wystarczy nam wiedza, którą otrzymujemy od autora przewodnika. W przeciwnym razie musielibyśmy chodzić w góry z opasłym tomiskiem.
Mimo, że czeskie Karkonosze są znacznie większe obszarowo od polskich, proporcje te nie są zachowane się w przewodniku. Co prawda wszystkie ważniejsze szlaki i miejsca po południowej stronie granicy zostały opisane, ale wydaje się, że czeska część została potraktowana instrumentalnie, a szkoda, bo jest bardzo interesująca i pełna ciekawych miejsc godnych polecenia. Tak więc pozostaje nam nadal czekać naprzewodnik z prawdziwego zdarzenia po czeskich Karkonoszach – może któryś z wydawców pokusiłby się o wydanie takowego? I myślę, że pominięcie w nim polskiej strony byłoby dobrym pomysłem – na rynku brakuje oferty dla turystów chcących poznać góry naszych południowych sąsiadów.
Waldemar Brygier
Sławomir Adamczak: „Karkonosze polskie i czeskie”. Agencja TD, Białystok 2002, Wydanie 1. Format A5, oprawa miękka, klejona, stron 208, kolorowe wkładki, fragmenty mapy PPWK „Karkonosze” 1:50000, plany miast.