Dydaktyczna ścieżka przyrodnicza na wzgórze Chojnik

Dydaktyczna ścieżka przyrodnicza na wzgórze Chojnik

Tras tego rodzaju, wytyczonych w obszarach o szczególnych wartościach przyrodniczych, jest w górach polskich jedynie kilka. Ścieżki te umożliwiają turyście bliższe zapoznanie się z przyrodniczymi walorami terenu. Ich przebieg z reguły nawiązuje do sieci istniejących szlaków turystycznych, posiadają jednak w terenie odrębne oznaczenia.

Przebieg dydaktycznej ścieżki przyrodniczej na wzgórzu Chojnik (enklawa Karkonoskiego Parku Narodowego) oznaczony jest w terenie białymi kwadratami z biegnącym po przekątnej zielonym paskiem. Rozpoczyna się ona w Sobieszowie przy węźle szlaków 15C, 11S i 16N u zbiegu ulic Cieplickiej i Karkonoskiej, a przebiega w większości fragmentami szlaków: 15C, 11S i 20Z; jedynie na kilku odcinkach prowadzi poza siecią znakowanych szlaków górskich. W obrębie omawianej ścieżki przyrodniczej wyznaczono 21 przystanków. Na każdym z nich zaprezentowane są odmienne walory przyrodnicze i krajobrazowe.

Wędrującym tą trasą polecić należy zaopatrzenie się w przewodnik Bernarda Koncy i Moniki Szwai pt. „KPN – Ścieżka Przyrodnicza wśród zieleni osiedlowej na górze Chojnik” (nabyć go można w Wojewódzkim Ośrodku Informacji Turystycznej w Jeleniej Górze lub w Muzeum Przyrodniczym w Sobieszowie).

Uwagi ogólne

  • Szlaki opatrzone są kolejnymi numerami, od 1 do 25, przy czym przy numerach poszczególnych szlaków umieszczone są zawsze symbole literowe informujące o kolorze szlaku; szlaki czerwone oznaczone są symbolem „C”, niebieskie-literą „N”, żółte -,,Ż”, zielone -„Z”, czarne-symbolem „S”. Tak więc np. oznaczenie „3Z” określa szlak zielony opisany w przewodniku pod numerem 3, symbol „12N” oznacza szlak niebieski opisany pod numerem 12 itd.
  • Skrzyżowania szlaków oznaczone są symbolem „X”, przy czym przyjąłem zasadę umieszczania na pierwszym miejscu szlaku przychodzącego z lewej strony (zasada ta stosowana jest i przy innych rodzajach węzłów szlaków). Tak więc np. oznaczenie „X3Z,12N” zawiera dodatkową informację, że – dla turysty podążającego zgodnie z kierunkiem opisu- znaki zielone dochodzą do węzła szlaków z lewej strony.
  • Osobne oznaczenia przyjąłem dla częstych w terenie sytuacji, w których szlaki nie krzyżują się, lecz łączą, prowadząc dalej wspólnie, oraz dla sytuacji, w których biegnące razem szlaki rozwidlają się, rozchodzą.
  • Rozwidlenia szlaków biegnących wspólnie oznaczone są w opisach tras symbolem „V”; np. oznaczenie „V8S, 23C” wskazuje, iż szlak czarny opisany pod numerem 8 oraz biegnący z nim wspólnie czerwony szlak nr 23 rozchodzą się (przy tym pierwszy z nich kieruje się w lewo).
  • Połączenie się szlaków, dalej biegnących wspólnie oznaczane jest symbolem „Y”- np. oznaczenie „Y2Ż, 4N” wskazuje, że w danym miejscu zbiegają się dwa szlaki, prowadzące dalej wspólnie, przy czym znaki żółte dołączają z lewej strony.
  • Dodatkowe oznaczenia zastosowane zostały dla zobrazowania sytuacji terenowej na rozstajach więcej niż dwóch szlaków. Gdy od „wiązki” np. trzech szlaków odłącza się jeden, a pozostałe biegną nadal wspólnie – informuje o tym litera „i”; np. oznaczenie „V3Z i 5N, 2Ż” wskazuje, że szlak zielony odłącza się (w lewo) od biegnących nadal razem szlaków niebieskiego i żółtego.
  • Gdy natomiast równocześnie rozchodzą się wszystkie trzy (niekiedy cztery) biegnące wspólnie szlaki, sytuacja taka sygnalizowana jest dwukropkiem; np. oznaczenie „V3Z: V5N, 2Ż” informuje, że od węzła szlaków rozchodzą się równocześnie – kolejno od lewej strony – szlak zielony, niebieski i żółty.
  • Podane w opisach tras czasy przejść nie uwzględniają czasu przeznaczonego na odpoczynki czy zwiedzanie zabytków.
  • Punkty do Górskiej Odznaki Turystycznej (GOT) stanowią w każdym przypadku sumę punktacji dla całej trasy. Po opisie każdej z tras podane są czasy przejść w kierunku odwrotnym i suma punktów do GOT dla przeciwnego kierunku wędrówki.

Źródło: Bohdan W. Szarek „Kotlina Jeleniogórska”

Dodaj komentarz