[…]
Doskonale rozwinięta była na Dolnym Śląsku sieć kolei żelaznych. Decydujące znaczenie dla turystyki sudeckiej miała linia kolejowa: Görlitz – Jelenia Góra -Wałbrzych – Wrocław. Została ona ostatecznie zelektryfikowana w 1922 r. Wszystkie pociągi wyruszające na tę trasę z Wrocławia obsługiwał Dworzec Świebodzki, zwany również Dworcem Górskim.
Przykładowy czas jazdy na tej trasie, na odcinku Wrocław – Jelenia Góra wynosił: pociągiem pospiesznym 1.45 godz., przyspieszonym -2.00 godz., zaś do Wałbrzycha Głównego, pociągiem przyspieszonym 1.15 godz. Dalszy fragment tej trasy (Wałbrzych – Görlitz) pociąg pospieszny pokonywał w ciągu 1.30–2.00 godz.
W rejonie Wałbrzycha stacje Szczawno Zdrój i Biały Kamień obsługiwała boczna, zelektryfikowana linia kolejowa Wałbrzych Szczawienko – Kuźnice Świdnickie (obecnie: Boguszów–Gorce Wschód). Trasę tę (18 km) pociąg pokonywał w 25 min.
W okolicach Jeleniej Góry duże znaczenie dla turystyki miały linie kolejowe do Karpacza i Szklarskiej Poręby. Jesienią 1922 r. zelektryfikowano linię Jelenia Góra –Szklarska Poręba i dalej -przez Jakuszyce do Tanvaldu. Umożliwiło to elektryczne połączenia Szklarskiej Poręby zarówno z Berlinem, jak i z Pragą. Czas jazdy z Jeleniej Góry do Szklarskiej Poręby (32 km) wynosił 0.45 -1.00 godz. zelektryfikowaną linię z Jeleniej Góry do Karpacza, długości 17 km, pociąg przyspieszony przebywał w 25 min., a osobowy – w 30 min.
Kotlinę Jeleniogórską z Kamiennogórską łączyły dwie linie kolejowe: przez Marciszów i przez Kowary. Tę ostatnią (40 km) pociągi elektryczne pokonywały w czasie 1.45 godz.
[…]
Tomasz Dudziak
Zbigniew Gdowski
Karkonosz, Materiały Krajoznawcze, nr 2, SKPS, Wrocław 1986
www.kolej.one.pl