Podziemna Trasa Turystyczna w Kłodzku
W Kłodzku można zwiedzić Podziemną Trasę Turystyczną imienia Tysiąclecia Państwa Polskiego. Do podziemnych korytarzy można wejść od ulicy Zawiszy Czarnego. Już po kilku metrach czuje się chłód panujący w podziemiach. Doskonale utrzymana trasa zachęca do wędrówki. Duża ilość zainstalowanego oświetlenia, dobrze oznakowane i czyste korytarze.
Dużym ułatwieniem podczas wędrówki podziemiami jest fakt, że całą trasę pokonuje się bez pomocy przewodnika. A zatem nie trzeba się spieszyć i w każdym ciekawym miejscu można się zatrzymać na tak długo jak się chce. Oglądać można podziemną studnię, pień katowski, narzędzia tortur, halabardy, dawny piec do wypieku chleba, a na pamiątkę można sobie zrobić zdjęcie po uprzednim zakuciu się w dyby. Po sześciuset metrach wędrówki pod miastem wychodzi się na powierzchnię tuż przy Twierdzy Kłodzkiej.
Twierdza Kłodzka – dobrze zachowana, duża twierdza w Kłodzku będąca systemem obronnym z okresu XVII i XVIII wieku.
Powierzchnia twierdzy wynosi ponad 30 ha. W skład kompleksu twierdzy kłodzkiej wchodzą:
- twierdza główna
- fort posiłkowy Owcza Góra
- obwarowania miejskie (fragmentaryczne)
- umocnienia polowe
Historia twierdzy
Pierwsza wzmianka o istnieniu grodu obronnego pochodzi z relacji Kosmasa, czeskiego kronikarza z 981 roku. Należy sądzić, że był to zespół drewnianych budynków otoczonych palisadą – w takiej formie zdobył go i spalił czeski książę Sobiesław w roku 1114. Sobiesław odbudował gród w 1129 roku i osadził w nim kasztelana. Około 1300 roku gród stał się zamkiem mieszkalnym, stanowiącym okazałą siedzibę władcy hrabstwa kłodzkiego. W 1622 roku wojska Cesarstwa Austriackiego opanowały miasto. Ich działania spowodowały wiele szkód, między innymi konieczność rozbiórki kolegiaty, grożącej zawaleniem oraz budynków warowni. Po opanowaniu miasta Austriacy odbudowali i zmodernizowali zamek nadając mu bardziej współczesny kształt. Średniowieczne mury zastąpiono kurtynami i bastionami. W 1742 roku Twierdza poddana została Prusakom. Ostatecznie, twierdza znalazła się we władaniu Prusaków, którzy zajęli tereny Dolnego Śląska w konsekwencji Wojny siedmioletniej. Plany Fryderyka II obejmowały umocnienie nowo-zdobytych terenów poprzez budowę twierdz i warowni. W ten sposób powstała cała linia umocnień: Szczecin, Głogów, Wrocław, Świdnica, Srebrna Góra, Kłodzko, Nysa. Tak więc za panowania Fryderyka II rozbudowano i ufortyfikowano ją znacząco, na pierwszy plan wysuwając jej obronny charakter. W tym okresie powstał też fort na Owczej Górze. Przebudowa nasiliła się jeszcze po okresie wojen śląskich (1770) – rozebrano wówczas resztki zamku mieszkalnego, kaplicy i kościoła, w którego miejscu zbudowano ogromny donżon. W 1807 roku twierdza poddała się Napoleonowi, który osobiście na czele armii przechodził przez Kłodzko. Wiąże się z tym jedna z legend, mówiąca, że gdy Napoleon przejeżdżał na koniu przez Kłodzko spadła mu z głowy czapka. W miejscu, gdzie upadła, mieszkańcy ufundowali obelisk kamienny z wyraźnie wytłoczoną czapką. Stoi on do dzisiaj i był uważany przez Prusaków za znak, który przepowiadał upadek Cesarza Francuskiego. W roku 1867 rząd pruski zdecydował o rozbrojeniu twierdzy jako przestarzałej (podobna sytuacja miała miejsce w Twierdzy Srebrnogórskiej).Podczas II wojny światowej twierdza służyła za więzienie.
Obecnie dostępna dla turystów wraz z odcinkiem trasy podziemnej. Od 2006 roku firma produkująca piwo Piast sponsoruje renowację twierdzy.