Rybnica to niewielka wieś położona kilka kilometrów na północny zachód od Jeleniej Góry. Do ruin zamku w Rybnicy trafić jest raczej niełatwo, szczątki zamkowych murów niezbyt widoczne są również z lotu ptaka i i trudno je dostrzec na skalistym, mocno zalesionym wzgórzu wypiętrzonym nieopodal drogi łączącej Rybnicę ze Starą Kamienicą. Czas powstania budowli nie jest znany; najprawdopodobniej pod koniec XIII wieku wzniesiona została tutaj rodowa siedziba wyraźnie zapisanej w historii Śląska rodziny von Reibnitz, która pojawia się w dokumentach datowanych na rok 1288. Budowla będąca w drugiej połowie XIV wieku najprawdopodobniej własnością rycerza Mikołaja z Rybnicy została na początku następnego stulecia zniszczona i odbudowana w postaci dwupiętrowego kamiennego zamku najprawdopodobniej w XVI wieku i rozbudowana w następnym stuleciu. Zamek kilkakrotnie zmieniał właścicieli i był przebudowywany, aż do pierwszej połowy XIX wieku, kiedy został opuszczony i zaczął popadać w ruinę.
Stara Kamienica, stanowi zabytek sama w sobie, jest bowiem jedną z najstarszych polskich wsi, jej początki sięgają XII wieku, a powstanie i rozkwit miejscowości są ściśle powiązane z jej położeniem przy szlaku handlowym. Badania archeologiczne potwierdziły istnienie osadnictwa na tym terenie jeszcze przed X wiekiem. W środku wsi, po zachodniej stronie drogi do Nowej Kamienicy znajdują się ruiny rycerskiego zamku, którego początki sięgają najprawdopodobniej XIII wieku. Z dokumentu z roku 1242 wynika, że istniejący w tym miejscu gródek został podarowany przez księcia Bolka II Rogatkę rycerzowi Sibotho Schoffowi. Budowla była prawdopodobnie prostą warownią z dziedzińcem wewnętrznym i głęboka fosą. Przez wiele lat zamek w starej kamienicy stanowił siedzibę rodową Schaffgotschów. Ruiny posiadają kamienną wieżę, budynek gospodarczy z XVII wieku, oraz barokową bramę z herbami. Po pożarze w roku 1758 obiekt nie został już nigdy odbudowany i obecnie podobnie jak pozostałości zamku w Rybnicy znajduje sie w stanie mocno zaniedbanej ruiny.