16 listopada 2007, godzina 19.00 – historia opisana w tej sztuce wydarzyła się naprawdę. Ulrike Meinhof pomogła uwolnić Andreasa Baadera, porzuciła dzieci, zeszła do podziemia, by walczyć o Nowe Niemcy. Pisała manifest RAF, uczestniczyła lub współdziałała w napadach na banki, podrzucała bomby. Została aresztowana, gwałtem prześwietlono jej czaszkę.
Tekst młodej autorki to inteligentna próba zgłębienia fenomenu niemieckiego terroryzmu lat 70-tych i legendy jego głównych bohaterów: Ulrike Meinhof, Andreasa Baadera i Gudrun Ensslin. Zarówno „ideały” bojowników, jak i system, z którym walczyli opisane zostały z dużą ironią i humorem.
Dla reżyserki spektaklu historia RAFu jest punktem wyjścia dla postawienia pytań na temat zasadności stosowania przemocy: w życiu osobistym, społecznym, politycznym i … w teatrze.
Natalia Korczakowska zestawiła tekst sztuki m.in. z fragmentami tekstów Hannah Arendt („Eichmann w Jerozolimie. Rzecz o banalności zła” oraz „O przemocy”), otwierając tym samym szerokie pole dla dyskusji nie tylko o terroryzmie.
Sztuka została nagrodzona w konkursie na tekst dramatyczny na temat RAFu i Ulrike Meinhof URLIKE, zorganizowanym przez Teatr Usta Usta i warszawski TR. Spektakl na podstawie dramatu wystawił Teatr Usta Usta, a tekst opublikował Dialog nr 5/2007.