Szlak niebieski z Miłkowa do Borowic

Trasa niebieska – 13N

Miłków – Dobre Źródło – Borowice
Czas przejścia ok. 2 godz. GOT 8 pkt.

Początek szlaku znajduje się w centrum Miłkowa, obok przystanku PKS (połączenie z Jelenią Górą przez Cieplice oraz z Karpaczem). Za znakami niebieskimi kierujemy się z szosy w asfaltowaną ulicę, przy której restauracja „Karkonosze”. Po chwili, tuż za skrętem ulicy w lewo, dochodzimy do kościoła, gdzie w murze cmentarnym 3 krzyże pokutne, a przed wejściem do świątyni XVII-wieczny pręgierz.

Dalej szlak prowadzi w kierunku południowym. Podchodzimy łagodnie w górę wsi, po prawej towarzyszy nam potok Miłkówka. Mijamy Wiejski Ośrodek Zdrowia i sklep spożywczy. Po niespełna 10 min marszu od kościoła, tuż przed drogowskazem „PDPS dla dzieci 500 m”, skręcamy w prawo. Polna droga podchodzi nieco stromo ku widocznym zabudowaniom Ośrodka Opieki Specjalnej. Z podejścia, po lewej, widok na Śnieżkę (1602 m) i Kowarski Grzbiet. Nie dochodząc zabudowań szlak kieruje się drogą w lewo, a po chwili w prawo. Mijamy ośrodek i powyżej górnego budynku wkraczamy w las.

Wkrótce droga skręca w prawo, a następnie w lewo, przechodząc w kamienistą ścieżkę. W prześwitach leśnych po lewej widok na Śnieżkę. Nieco strome podejście przez las po 20-25 min wyprowadza nas na dolny kraniec rozległej łąki. Stąd kilka minut podejścia wąską ścieżką ku widocznemu budynkowi dawnego schroniska, Po 40-45 min marszu od początku szlaku osiągamy przełęcz (640 m) między Grabowcem (784 m) a Głaśnicą (608 m). Tuż przed budynkiem Y 13N i 1C (w prawo szlak 1C sprowadza przez Głębock do Mysłakowic). Skręcamy w lewo – po chwili V 1C, 13N. Znaki czerwone prowadzą stromo pod stok – my za znakami niebieskimi idziemy szeroką drogą leśną, która wznosząc się łagodnie trawersuje północno-zachodni stok Grabowca (784 m). Po 8 min od rozwidlenia szlaków mijamy położone po lewej stronie wejście do dawnej sztolni. Nieco dalej wiodąca nas droga obniża się. Na skrzyżowaniu dróg idziemy w lewo. Łagodne zejście doprowadza nas do kaplicy Św. Anny przy Dobrym Źródle – od przystanku PKS w Miłkowie 1 godz. Między kaplicą a źródłem Y 13N, .

Od Dobrego Źródła za znakami obu szlaków idziemy prosto i tuż za niszczejącym budynkiem dawnej gospody skręcamy w lewo, dość stromo pod stok. Wychodzimy na leśną drogę, gdzie V , 13N. Tu skręcamy w prawo i po chwili dochodzimy do rozwidlenia dróg. Kierujemy się drogą w lewo i nieco stromym podejściem w kilka minut osiągamy drogę asfaltową. Po lewej ośrodek wczasowy „Lubuszanin”. Szlak skręca w prawo i łagodnie wznoszącą się drogą prowadzi przez las w kierunku zachodnim. Po 8-10 min mijamy, po lewej stronie drogi, źródło „Magdalena”, które okresowo zanika. Jeszcze kilka minut i dochodzimy do przysiółka Raszków przy szosie Sosnówka – Bierutowice; od Dobrego Źródła około 20 min. Ze skrzyżowania dróg ładny widok – w prawo Kotlina Jeleniogórska, w lewo Karkonosze: Smogornia (1489 m) z dobrze widoczną skałą Słonecznik, Tępy Szczyt (1388 m) i Mały Szyszak (1435 m). Szlak przekracza szosę i prowadzi prosto do granicy lasu, gdzie na rozwidleniu dróg skręcamy w lewo.

Bezwidokowa, łagodnie obniżająca się droga leśna po 20-25 min doprowadza nas do skrzyżowania dróg w pobliżu DW „Limba” w Borowicach. Nie zmieniając kierunku wkraczamy na asfalt i obniżamy się w dolinę Kaczej. Po 8 min marszu szosą skręcamy ostro w lewo na ścieżkę, która dość stromo sprowadza nas do mostku na potoku Kacza. Przekraczamy mostek i kierujemy się w lewo na drogę Po chwili szlak skręca z drogi w prawo i wyprowadza na szosę zwaną Drogą Sudecką. Tu krańcowy przystanek WPK linii nr 4 (wiata) – od Dobrego Źródła niespełna 1 godz. Na wprost przystanku stanowisko żarnowca miotlastego. Idąc dalej szosą w kierunku zachodnim po 150 m osiągamy X 13N, 18Ż, 20Z, gdzie kraniec szlaku 13N.

Czasy przejść w kierunku przeciwnym: z Borowic do Kaszkowa – 40-45 min, do kaplicy Św. Anny przy Dobrym Źródle – 1 godz., do Miłkowa (PKS) – 1.45 godz. GOT 7 pkt.

Uwagi ogólne

  • Szlaki opatrzone są kolejnymi numerami, od 1 do 25, przy czym przy numerach poszczególnych szlaków umieszczone są zawsze symbole literowe informujące o kolorze szlaku; szlaki czerwone oznaczone są symbolem „C”, niebieskie-literą „N”, żółte -„Ż”, zielone -„Z”, czarne-symbolem „S”. Tak więc np. oznaczenie „3Z” określa szlak zielony opisany w przewodniku pod numerem 3, symbol „12N” oznacza szlak niebieski opisany pod numerem 12 itd.
  • Skrzyżowania szlaków oznaczone są symbolem „X”, przy czym przyjąłem zasadę umieszczania na pierwszym miejscu szlaku przychodzącego z lewej strony (zasada ta stosowana jest i przy innych rodzajach węzłów szlaków). Tak więc np. oznaczenie „X3Z,12N” zawiera dodatkową informację, że – dla turysty podążającego zgodnie z kierunkiem opisu- znaki zielone dochodzą do węzła szlaków z lewej strony.
  • Osobne oznaczenia przyjąłem dla częstych w terenie sytuacji, w których szlaki nie krzyżują się, lecz łączą, prowadząc dalej wspólnie, oraz dla sytuacji, w których biegnące razem szlaki rozwidlają się, rozchodzą.
  • Rozwidlenia szlaków biegnących wspólnie oznaczone są w opisach tras symbolem „V”; np. oznaczenie „V8S, 23C” wskazuje, iż szlak czarny opisany pod numerem 8 oraz biegnący z nim wspólnie czerwony szlak nr 23 rozchodzą się (przy tym pierwszy z nich kieruje się w lewo).
  • Połączenie się szlaków, dalej biegnących wspólnie oznaczane jest symbolem „Y”- np. oznaczenie „Y2Ż, 4N” wskazuje, że w danym miejscu zbiegają się dwa szlaki, prowadzące dalej wspólnie, przy czym znaki żółte dołączają z lewej strony.
  • Dodatkowe oznaczenia zastosowane zostały dla zobrazowania sytuacji terenowej na rozstajach więcej niż dwóch szlaków. Gdy od „wiązki” np. trzech szlaków odłącza się jeden, a pozostałe biegną nadal wspólnie – informuje o tym litera „i”; np. oznaczenie „V3Z i 5N, 2Ż” wskazuje, że szlak zielony odłącza się (w lewo) od biegnących nadal razem szlaków niebieskiego i żółtego.
  • Gdy natomiast równocześnie rozchodzą się wszystkie trzy (niekiedy cztery) biegnące wspólnie szlaki, sytuacja taka sygnalizowana jest dwukropkiem; np. oznaczenie „V3Z: V5N, 2Ż” informuje, że od węzła szlaków rozchodzą się równocześnie – kolejno od lewej strony – szlak zielony, niebieski i żółty.
  • Podane w opisach tras czasy przejść nie uwzględniają czasu przeznaczonego na odpoczynki czy zwiedzanie zabytków.
  • Punkty do Górskiej Odznaki Turystycznej (GOT) stanowią w każdym przypadku sumę punktacji dla całej trasy. Po opisie każdej z tras podane są czasy przejść w kierunku odwrotnym i suma punktów do GOT dla przeciwnego kierunku wędrówki.

Źródło: Bohdan W. Szarek „Kotlina Jeleniogórska„, 1989

Dodaj komentarz